Każdy przewód dymowy musi mieć otwór wycierowy pod najniżej położonym pale­niskiem, umieszczony na wysokości 30 cm od podłogi. Otwór powinien być zaopa­trzony w hermetycznie zamykane drzwiczki ogniotrwałe. Zwykle, w celu uniknięcia zabrudzenia pomieszczeń mieszkalnych przy czyszczeniu przewodu, przewody dymowe dla pieców prowadzi się od poziomu piwnicy i tam urzą­dza się otwór wycierowy na wysokości l,0-1.2 rn od poziomu podłogi. Przewody spalinowe odprowadzające spaliny z pieców kąpielowych zaopatrzone być muszą u spodu przewodu w otwory rewizyjne z drzwiczkami. Otwory rewizyjne umie­szcza się w odległości pionowej 40 cm poniżej wlotu. Wloty do przewodów wentylacyjnych wykonuje się tuż pod sufitem pomieszczenia wentylowanego. W przypadkach pomieszczeń wymagających szybkiej wymiany po­wietrza i nie wyposażonych w otwierane okna lub świetliki (np. garaże) wykonuje się dodatkowo wloty przy podłodze pomieszczenia. Przekrój wlotu i prześwit kratki wentylacyjnej powinny byc ok. 1.5 raza większe od przekroju przewodu, przy czym w pomieszczeniach mieszkalnych (oprócz kuchni i łazienek) zaleca się stosować kratki wentylacyjne z żaluzjami lub innymi urządzeniami zamykającymi. Kratkę osadza się w ściankach otworu na wąsy. Ostatnio używa się coraz częściej zamiast kratek blasza­nych kratki wentylacyjne z tworzyw sztucznych mocowano na rozwórki bez udziału procesu „mokrego".