Przewody dymowe i spalinowe powinny być grupowane razem z przewodami wenty­lacyjnymi w trzony kominowe i wyprowadzane ponad dach na wysokość zabezpie­czającą przewody przed zadmuchiwaniem. Niezależnie od tego wylot komina powinien znajdować się na wysokości co najmniej 60 cm ponad kalenicą przy pokryciu palnym dachu i co najmniej 30 cm ponad pła­szczyzną dachu z niepalnym lub trudno palnym pokryciem. W tym drugim przypadku odległość wylotu przewodu od powierzchni dachu mierzona w poziomie musi wynosić przynajmniej 1,0 m. Jeżeli w pobliżu komina znajdują się wysokie budynki lub inne zasłony mogące spowodować zadmuchiwanie komina, wylot komina umie­szcza się ponad płaszczyznę wyprowadzoną pod kątem 12° w dół od poziomu naj­większej zasłony znajdującej się w promieniu 10 m od komina . Do wykonania komina ponad dachem powinna być użyta cegła klasy 150 odporna na wpływy atmosferyczne, najlepiej licówka — o ile projekt nie przewiduje odmiennego wykonania. Jeżeli komin wykonuje się z licówki, to należy go wykończyć przez staranne spoino­wanie, jeśli z innej cegły — wyprawić dwuwarstwowym tynkiem zacieranym. Na poddaszu trzon kominowy wyprawia się z zewnątrz zwykle tynkiem rapowanym. W miejscu przejścia komina przez pokrycie dachowe, komin powinien być obrobiony w sposób zabezpieczający poddasze od zacieków. Obróbkę należy wykonywać przez zakładanie kołnierzy blaszanych wokół komina osadzonych w bruzdach (wydrach) wyrobionych w trzonie kominowym przy styku komina z połaciami dachu. Wierzch komina powinien być nakryty czapką betonową zbrojoną z okapnikiem i otworami pionowymi na przewody. Pod czapką należy położyć izolację z papy. Na wyloty przewodów wentylacyjnych zakłada się nasady blaszane z bocznymi otworami wylotowymi lub wylot wyprowadza się przez boczny otwór w ścianie komina.